بسیاری از افراد مبتلا به بیماری خود ایمنی لوپوس، علائمی مانند خشکی چشم و یا خشکی دهان را تجربه خواهند کرد.

ترکیبی از آزمایش خون و ادرار، علائم و معاینه فیزیکی منجر به تشخیص لوپوس می شود.

این نوع مریضی لوپوس را باید شایع ترین نوع آن دانست که به صورت سیستمیک است. تأثیر این بیماری می‌تواند در تمام بدن باشد و از انواع دیگر آن جدی تر است.

لوپوس نیز می تواند ناشی از عوارض داروهای مصرفی برای کنترل فشارخون و یا تیروئید باشد.

استروژن در بدن خانم ها و آقایان تولید می شود؛ اما میزان آن در خانم ها بیشتر است.

سیستم ایمنی فردی که این وضعیت خود ایمنی را ( لوپوس) دارد، قادر به شناسایی مواد ناخواسته یا آنتی ژن ها با بافت های سالم نیست.

همچنین علائم به درگیر بودن ناحیه‌ی آسیب دیده هم بستگی دارد. با این‌حال برخی علائم لوپوس در اکثر مبتلایان بروز می‌کند به شرح زیر است:

لوپوس یک بیماری خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن، به بافت‌ها و اندام‌های خود حمله می‌کند.

به این وسیله پزشک از وجود التهاب یا آب آوردن ریه‌ها مطلع می‌شود و بیماری لوپوس را با قطعیت بیشتری تشخیص می‌دهد.

این اتفاق اصطلاحاً ” آنتروپاتی از دست بیماری لوپوس در مردان دهنده پروتئین ” نامیده می شود. این شرایط باعث اسهال می شود و میزان جذب مواد مغذی را کاهش می دهد.

پزشکان به طور طبیعی در مورد داروهایی که باید در دوران بارداری استفاده شوند، با احتیاط رفتار می کنند. استروئیدها معمولا به خوبی تحمل می شوند و بسیاری از افراد از داروهای پردنیزولون، هیدروکسی کلروکین و آزاتیوپرین در طول بارداری و بدون بروز اثرات زیان آور استفاده کرده اند. اگر دارای سطح بالایی از آنتی ‌بادی ضد فسفولیپید باشی، خطر سقط‌جنین زیاد است.. با این حال، درمان با آسپرین یا هپارین، این خطر را کاهش می‌دهند و در حال حاضر در بیشتر زنانی که دارای این آنتی بادی ها هستند، بارداری موفقیت آمیز است.

لوپوس در حدود نه برابر در زنان نسبت به مردان شایع تر است.

بیو مارکرها در حقیقت پروتئین، آنتی بادی، ژنتیک و سایر عواملی هستند که به پزشک کمک می کنند تا تشخیص دهد که در بدن چه اتفاقی می افتد یا اینکه بدن چگونه به درمان واکنش نشان می دهد.

آزمایش مثبت برای این آنتی بادی ها ممکن است به معنی افزایش خطر سقط جنین و ایجاد لخته های خونی باشد. آزمایش سطح مکمل